Czym jest PRT?

Terapia Przeprogramowania Reakcji Bólowej (PRT) to nowoczesna metoda pracy z przewlekłym bólem, która pomaga pacjentom wyciszyć błędne sygnały alarmowe będące podstawą zespołu bólu funkcjonalnego. Dzięki prostym technikom pacjenci uczą się jak zmniejszać lęk, odzyskiwać swobodę ruchu i stopniowo uwalniać się od bólu.

Celem PRT jest zmiana sposobu, w jaki mózg interpretuje sygnały z ciała, co prowadzi do stopniowego wygaszania bólu i odzyskania swobody w codziennym życiu. W trakcie terapii pacjent uczy się:

• rozumieć mechanizmy stojące za przewlekłym bólem,
• zmniejszać lęk i poczucie zagrożenia, które podtrzymują objawy,
• stosować praktyczne techniki, takie jak somatic tracking czy stopniowa ekspozycja na ruch.

Kto stworzył PRT?

Pain Reprocessing Therapy (PRT) została opracowana przez dr Alana Gordona – psychoterapeutę i założyciela Pain Psychology Center w Los Angeles. Gordon przez wiele lat pracował z osobami cierpiącymi na przewlekły ból, obserwując, że w wielu przypadkach ból nie jest skutkiem uszkodzeń ciała, ale wynika z nadmiernej reaktywności i „błędnego alarmu” w mózgu.

Gordon bazował na koncepcji, że ból może być wynikiem „nadmiernej alarmowości” układu nerwowego, a nie samego uszkodzenia tkanek.

Publikacje i książki – The Way Out jest pierwszym praktycznym przewodnikiem dla pacjentów, a wcześniejsze artykuły naukowe Gordona i współpracowników opisują skuteczność terapii i mechanizmy neuroplastyczne.

Podstawa naukowa PRT

PRT powstała na gruncie neurobiologii bólu i badań nad neuroplastycznością mózgu – czyli jego zdolnością do zmiany i „przeprogramowania się”.

Kluczowe dowody naukowe:

• Badanie kliniczne (Ashar i in., 2021, JAMA Psychiatry) – w randomizowanej próbie kontrolowanej (RCT) z udziałem 151 osób z przewlekłym bólem pleców, dwutygodniowa terapia PRT przyniosła znaczącą redukcję bólu, a u części pacjentów ból ustąpił całkowicie.
• Wyniki badań obrazowych pokazały, że po PRT zmniejsza się aktywność obszarów mózgu odpowiedzialnych za strach i zagrożenie (m.in. wyspa, przednia część zakrętu obręczy), a rośnie aktywność obszarów związanych z bezpieczeństwem i kontrolą.
• Terapia łączy w sobie elementy psychologii poznawczo-behawioralnej, terapii ekspozycji, pracy z emocjami i uważności.